Camilo (18 jaar) is al vijf jaar actief bij projecten van The Mall. Chillen, stage, voetbalteam, vuurwerkpreventie, Cruyff Court toernooi en presenteren aan het college van Gorinchem, hij doet het allemaal op zijn eigen, welbespraakte manier. Maar toen we hem vroegen voor dit interview, was zijn eerste reactie: “Ik weet niet of dat de moeite waard is.”
‘Ik zet me in voor The Mall, want als ik hulp nodig heb, staan ze ook klaar voor mij. Het is wederzijds.’
‘Ik kom uit Colombia en ben op mijn vierde geadopteerd. Ik ben met liefde opgevangen. Helaas is mijn pleegmoeder in 2016 overleden. Ze moest naar het ziekenhuis voor een klaplong. De operatie ging goed, maar er traden complicaties op en toen ging het heel snel fout. Ik weet het nog precies: ik was bezig met een taakstraf, vanwege een gevecht, toen mijn vader belde. Ik was heel boos en begreep het niet. De dokter kon het niet uitleggen. Pas daarna kwamen de tranen.’
‘Mijn vader runt de fietsenzaak Hagemeijer. Hij werkt hard voor ons. Er is dus niet altijd iemand thuis die vraagt: he, hoe was het op school? Het is vooral zwaar als anderen over hun moeder praten. Dat kan ik niet meer, ik kan niet meepraten met ze. Maar medelijden hoef ik niet. Ik word gesteund door vrienden en familie.’
‘Men zegt dat ik welbespraakt ben, maar ik gebruik het niet altijd op een goede manier, haha. Wel leg ik makkelijk contact met jeugd en volwassenen; handig voor mijn opleiding sport en bewegingscoördinator. Bewegen is heerlijk en ik motiveer graag anderen dat ook te doen. De sportactiviteiten en de aanwezigheid van The Mall bij sportpunten in de stad vind ik daarom ook erg goed.’
‘Een mens is al gauw ontevreden: als ze veel hebben, willen ze nog meer. Op het moment dat ik een doel heb bereikt, kan ik tevreden zijn. En pas daarna kijk ik of ik nog verder kan komen.’
’Jongeren moeten goede keuzes maken. Net als mijn vriend Jack zingt in de videoclip ‘Keuzestress’ van The Mall. Het leven is alleen maar keuzes maken. Op elk moment van de dag, of je nou wilt of niet.’